نوعی گیاهان علفی کم رشد با سیستم ریشه فیبری و تاجی توت فرنگی گلخانه ای است که از آن برگ های پایه بیرون می آیند. برگها مرکب، معمولاً دارای سه برگچه، لبه دندانه دار و معمولاً کرکدار هستند.
گلها، عموماً سفید، به ندرت مایل به قرمز، به صورت دسته‌های کوچک روی ساقه‌های باریکی که مانند ساقه‌های خزنده سطحی از بغل برگها بیرون می‌آیند، قرار دارند.
با افزایش سن یک گیاه، سیستم ریشه چوبی می شود و تاج “مادر” دونده هایی (مثلاً استولون ها) را که زمین و ریشه را لمس می کنند، به بیرون می فرستد و در نتیجه گیاه را از نظر رویشی بزرگ می کند. از نظر گیاه شناسی، میوه توت فرنگی یک “میوه جانبی” در نظر گرفته می شود و یک توت واقعی نیست.
گوشت از ظرف گل بسیار بزرگ تشکیل شده است و با بسیاری از میوه های واقعی یا آخن ها که معمولاً به آنها دانه می گویند تعبیه شده است. بسیاری از کشورها در قرن نوزدهم انواع خود را توسعه دادند و اغلب برای آب و هوا، طول روز، ارتفاع یا نوع تولید مورد نیاز در یک منطقه خاص مناسب هستند.
توت فرنگی به صورت تجاری هم برای مصرف فوری و هم برای فرآوری به صورت توت منجمد، کنسرو شده یا کنسرو شده یا به عنوان آبمیوه تولید می شود. با توجه به ماهیت فاسد شدنی توت ها و بعید بودن چیدن مکانیکی، میوه به طور کلی در نزدیکی مراکز مصرف یا فرآوری و در جایی که نیروی کار کافی در دسترس است، رشد می کند.
توت ها مستقیماً در سبدهای کوچک چیده می شوند و برای بازاریابی در جعبه ها قرار می گیرند یا برای پردازش در سینی ها قرار می گیرند. محصولات زودرس را می توان تحت پوشش شیشه ای یا پلاستیکی تولید کرد. توت فرنگی بسیار فاسد شدنی است و نیاز به نگهداری خشک و خنک دارد.
