گل گاوزبان سال 1401 گیاهی است که به سرعت رشد می کند با گل های آبی ستاره ای که زنبورها آن را دوست دارند! این یک گیاه همراه فوق العاده برای گوجه فرنگی، کلم، توت فرنگی و کدو حلوایی است که به کاهش آسیب کرم شاخ گوجه فرنگی و کرم کلم کمک می کند.
پلینی بزرگ (در زمان رومیان) معتقد بود گل گاوزبان یک ضد افسردگی است و از دیرباز تصور می شد که به قلب شهامت و آرامش می بخشد. قانون عامیانه می گوید که اگر زنی مقداری گل گاوزبان را در نوشیدنی مرد خوش قولی فرو کند، به او جرات می دهد که خواستگاری کند!
در سال 1597، جان جرارد، گیاه شناس معروف، حتی گفت که شربت تهیه شده از گل ها به افسردگی کمک می کند. این امر در دوران مدرن به اثبات رسیده است زیرا علم ثابت کرده است که جزء فعال روغن گل گاوزبان یک اسید چرب ضروری، اسید گاما لینولنیک (GLA) است. اکنون طرفداران روغن گل ستاره را برای اختلالات خودایمنی، آرتریت، اگزما و استرس قبل از قاعدگی توصیه می کنند.
گل گاوزبان یک گیاه همه کاره در آشپزخانه است. برگها خزدار هستند و با افزایش سن خاردارتر می شوند، بنابراین باید جوان چیده شوند و ریز خرد شوند. ساقه ها را می توان مانند هر سبزی دیگر پخت.
برگها و گلهای گل گاوزبان طعمی شبیه خیار دارند. آنها به سالاد اضافه می‌کردند، در خورش‌ها، سوپ‌ها و خورش‌ها استفاده می‌کردند یا برای تهیه چای با طراوت دم می‌کردند. گلهای خوراکی به سالادهای تابستانی رنگ می‌بخشند، می‌توان آنها را برای کیک شیرین کرد و در نوشیدنی‌های تابستانی و «مکتل‌ها» شناور به نظر می‌رسند.
نام های دیگر گل گاوزبان عبارتند از بوته زنبور عسل و نان زنبور عسل. این نه تنها یک گیاه مورد علاقه زنبورهای عسل (با گرده آبی به ویژه مغذی) بلکه زنبورهای بامبل و زنبورهای کوچک بومی است که همگی به گرده افشانی در لکه سبزیجات کمک می کنند.
زمانی توسط زنبورداران برای افزایش تولید عسل کشت می شد. منبع اصلی شهد و گرده است و در هر جریب 200 پوند عسل و 60 تا 160 پوند گرده تولید می کند.
