امروز احتمالاً حتی یک نفر نیست که حداقل یک بار در زندگی خود چای را با دم نکرده باشد. اصل عملکرد چای کیسه ای شناخته شده و ساده است.
در لیوان یا قوری قرار می گیرد. پس از آن، آب جوشیده شده با دمای مورد نیاز، که روی بسته بندی چای نشان داده شده است، در ظروف ریخته می شود همه اینها به نوع برگ های چای بستگی دارد.
به محض اینکه برگ چای به طور کامل خاصیت طعم دهنده خود را آشکار کرد، کیسه را باید با کشیدن نخ از لیوان جدا کرد. از نظر تکنولوژیکی، فرآیند ساخت چای کیسه ای و طراحی آن نیز ساده است.
بنابراین، چای کیسه ای در کارخانه بسته بندی چای ساخته می شود. دو رول از مواد از پیش انتخاب شده (که تصمیم به ساخت کیسه ها گرفته شد) به تسمه نقاله از بالا و پایین در زیر تلگراف وارد می شود.
در طول حرکت نوار نقاله، تلگراف به نسبت های مساوی و دقیق اندازه گیری شده، برگ های چای را روی مواد می گذارد. قبل از اینکه چای به تسمه نقاله برخورد کند، تحت کنترل کیفیت دقیق قرار می گیرد.
بلافاصله چای با لایه دوم مواد پوشانده می شود. علاوه بر این، لبه های کیسه در یک درام مخصوص با استفاده از چسب حرارتی محکم می شوند. مرحله بعدی این است که نخ را با منگنه های فلزی مخصوص به هر کیسه محکم کنید. و مرحله نهایی بسته بندی در بسته بندی های از پیش آماده با نام های تجاری سازنده خواهد بود.
چای کیسه ای از سال 1904 وارد زندگی روزمره شده است. یکی از تاجران فعال از انگلستان به نام توماس سالیوان، برای تبلیغ چای، بخشهای کوچکی از برگهای چای را در تکههای کوچک پارچه ابریشمی بستهبندی کرد و در امتداد لبههای آن دوخت و برای مشتریان ارسال کرد.
از بین کسانی که این کیسه های چای به آنها تحویل داده شد، افرادی بودند که شروع به ریختن آنها در آب جوش کردند و بلافاصله آنها را به عنوان نوشیدنی می نوشند.